Een gevoel om in je hart te bewaren voor slechtedagen, het EL CID-gevoel. Er wordt veel over gesproken,
maar wat is dat nu? Ik zal proberen het uit te leggen met een
klein voorbeeld.
Stel je voor: je leeft in de 2e eeuw na Christus. Jouw dorp is net veroverd, geplunderd en in brand gestoken door een bloeddorstige Germaanse horde. Je hele familie ligt als afgeslacht vee opgestapeld langs de weg. Je ligt op je rug. Alleen, de enige overlevende van deze onmenselijke slachting. Voor jou heeft zich een rij van bebaarde, hijgende protoduitsers gevormd. De hel. Achter elkaar wordt je verkracht, steeds weer een nieuwe soldaat die de plek van de vorige inneemt. Bloed, stront en sperma druipen langs de binnenkant van je benen. Als je het duivels lachende gezicht van de twaalfde soldaat voor je ziet, probeer je mentaal te ontsnappen. Alles om maar niet de realiteit onder ogen te hoeven zien.
En dat is het nou EL CID-gevoel. Een warm en veilig gevoel van
binnen, ook al weet je dat het niet echt is.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten