Deze week, in "Waar brand jij nu een kaarsje voor?"

Het is belangrijk om zo nu en dan stil te staan bij de dingen die we verloren hebben.

Deze week: De Journalistiek.

Ik heb vol spanning gewacht op het uitkomen van het rapport van de comissie Davids. Ik zet de TV aan en mijn gedachten uit.

Netwerk. De EO zit voor, geen verrassing. De Commissie Davids is een gevoelig CDA-puntje dat riekt naar vroeger tijden. Balkendende zou een commissie ingesteld hebben. Big Brother works both ways, JP, ik zat erbij toen jij geen antwoorden had op de kamervragen. Je ging met je billen bloot voor het valselijk informeren van de kamer. Maar goed, je deed wat je werd ingegeven van hogerhand. Just following orders.

In de Netwerk-uitzending wordt Davids in diskrediet gebracht. Een knullig gemonteerd vragenvuur waarop van Davids geen antwoord maar gekke bekken kwamen, het equivalent van snorretjes tekenen op een persverslag. “Davids heeft bijna een jaar de tijd genomen.”

Davids heeft bijna een jaar de tijd genomen? Balkenende stuurde hem op pad om zelf geen vragen meer te hoeven beantwoorden. Vroeger moest men kamervragen binnen twee weken beantwoorden. Tegenwoordig stelt men een comissie in en wacht er een jaar mee.

Het is wachten op een publieke omroep die dit puntje even claimt, om Balkenende eraan vast te nagelen. Dat is óók een invalshoek waar markt voor is, ik ken niemand die niet zou kijken naar een zender die werkelijk een journaal maakt. Het aanvullen van de ANP-ticker met wat kleine landelijke puntjes maakt géén volwaardige nieuwszender.

RutgerTV komt al een stuk dichter in de buurt, en lijkt ook veel harder door te kunnen pakken dan de gevestigde media. Toch is GeenStijl niet genoeg, terwijl het aan gebrek aan talent in dit land niet zou moeten kunnen liggen.

In wat lijkt op een persconferentie zien we Balkenende in een autocue praten, met als decor een aantal figuranten met camera's. De presentatrice voert hem een paar voorgekauwde inkoppers die me, tezamen met haar stem en het koddig hoofd van ons leider, het beeld van een potje Olvarit voor de geest halen.

Davids stelt het, volgens het Algemeen Dagblad van 13 januari, nog vrij netjes: “Deze bijna totale verdwijning van de juridische bezwaren tegen eenzijdig optreden kan nauwelijks worden gezien als een compliment voor het Nederlandse besluitvormingsproces.”

Prachtige vondsten zijn het. Ja, Davids had Balkenende ook aan de hoogste boom kunnen ophangen, de rode vlag uit en de gelovigen op kunnen roepen een kaarsje te branden voor de rechtstaat; de consumenten om te genieten van wat ons zolang nog geboden is.

Laten we niet de vergissing maken het CDA weg te laten komen door Balkenende te slachtofferen. Wie had dat niet zien aankomen vanaf het moment dat ze de arme man achter zijn kaartenbak wegtrokken en voor een camera neerzetten. Er is iets ergers aan de hand.

Het kán. Je kán in een uurtje een beleidsplan uiteenzetten dat wetten negeert, dat plan door de ministerraad én het parlement loodsen bij de gratie van de krappe meerderheidsstem. Beleid dat tégen de wil van het volk indruist. Beleid waar het volk het slachtoffer én de betaler van is. Wacht BuZa uberhaupt op de tweede kamer om het beleid uit te voeren? Sinds de Europese Eenwording, is er nog beleid waar BuZa géén vertaalslag naar de binnenlandse politiek voor in elkaar draait achter gesloten deuren?

Ik weet waarom mensen blanco stemmen. Omdat de Tweede Kamer, ons parlement, veel wegheeft van een poppenkast, waar omwille van grondwettelijke verplichtingen een riedeltje wordt afgedraaid, en kamervragen(!) een jaar in het vat kunnen als ze om oorlogsverklaringen gaan. Wat gebeurt er? Netwerk, ééns een prachtig programma met scherpe nieuwsitems, waar dieper op de achtergrond werd ingegaan.

In mijn herinnering was Netwerk een combinatie van Nova en Breekijzer. Vervlogen tijden. Een paar ingeburgerde Irakezen verklaren, voeden de gedachte, dat het “mosterd na de maaltijd is.” Lekker Netwerk. Lekker EO.

Ik brand een kaarsje voor de journalistiek, die in één decenium is verworden tot iets waar wij ons in het buitenland, al wordt dat buitenland wel steeds kleiner, diep voor zouden moeten schamen.