Op zoek naar de waarheid: Tijdreizen

Zoals jullie misschien weten ben ik een verwoed tijdreiziger. Als ik weer eens zin heb in een uitstapje naar de toekomst, begeef ik mij naar mijn bezemkast, waar ik mezelf voor enkele uren opsluit. Buiten de bezemkast gaat de tijd in zijn oude tempo verder, maar binnen verstrijkt er aanzienlijk meer tijd, vooral als ik nodig het toilet moet gebruiken. Ben ik voor mijn gevoel ver genoeg in de toekomst, dan zet ik mijn horloge enkele uren vooruit, zodat het voor mijzelf in ieder geval op tijd loopt.

Nu leek het mij dat in mijn zoektocht naar de waarheid dit tijdreizen wel eens van pas kon komen. Is het vinden van de waarheid wellicht niet gewoon een kwestie van tijd? In dat geval, beste lezer, zult u het mij best vergeven dat ik een tikkeltje vals speel en gewoon wat uurtjes oversla.

Dus ik begaf mij, na een kleine tijd in de kast te hebben doorgebracht, de straat op. Aan de eerste de beste persoon die ik tegenkwam vroeg ik hoe laat het was, en toen hij zei dat het kwart over twee was – terwijl op mijn horloge vijf uur stond – lachte ik hem in zijn gezicht uit. Het geeft een heer een gevoel van superioriteit, omringd te zijn door zulke ouderwetse mensen.

Maar nu, op zoek naar de waarheid. Mijn tijd in de kast had mij echter dorstig gemaakt, en een uitgedroogd man is geen productief man, dus ik begaf mij eerst naar de supermarkt. In mijn tijd, half zes, was hij eigenlijk al dicht, maar in het verleden was hij nog open, dus ik kon gewoon naar binnen.

Na mijn dorst te hebben gelest middels enkele halve liters Hollandia pilsener, die niet alleen mijn droge keel hadden genezen maar mijn geest ook weer helder hadden gemaakt, ging ik op weg naar de plek waar mijn voeten mij heen brachten. De uitwerking van alcohol op mijn geest was zo groot, dat zelfs mijn ledematen voor zichzelf begonnen te denken. En aangezien mijn voeten mijn dagelijks transport voor een groot deel voor hun rekening nemen, zijn zij duidelijk meer ervaren in het vinden van de juiste weg dan mijn hoofd, dat toch al een lelijk orgaan is.

Ze brachten mij naar een hoge klokketoren en mijn hoofd maakte zich nuttig door in zijn binnenste een idee te vormen. Als niet alleen ik, maar iedereen in de omgeving de toekomst in zou reizen, dan zou iedereen sneller kunnen zoeken naar de waarheid! Ik haastte mij naar een bouwplaats in de buurt, en overmeesterde de chauffeur van de hijskraan aldaar. Ik reed het vehikel naar de klokketoren en plaatste de kraan zo, dat ik de lier zou kunnen bevestigen aan de toren. Helaas kwam op dit moment de politie aangereden, en ze informeerden via een megafoon wat ik aan het doen was. Ik riep ze toe dat ik deze klok in mijn kast ging doen, zodat we allemaal naar de toekomst konden.

Helaas waren deze simpele luitjes uit het verleden niet in staat tot het begrijpen van zulk hoogstaand denkwerk, en ze namen mij mee naar het politiebureau, waar ze mij in een cel plaatsten. Hier ben ik zo ver in de toekomst gereisd, dat ik uiteindelijk een hele dag vooruitliep op de rest van de mensheid. Ik heb dit stuk dan ook morgen al geschreven.