Farrah Fawcett kennelijk al tijdje dood

Farrah
Fawcett

je

weet

wel

die

andere

witte

vrouw

die

op

25 juni

doodging,

maar

dan

aan

kanker

Gen gevonden voor bèta's

Bent u niet helemaal sociaal vaardig, kunt u niet dansen en heeft u alleen gevoel voor logaritmes? Dan bent u hoogstwaarschijnlijk gezegend met het bèta-gen.

Moleculair biologen van de universiteit van Oxford hebben het gen n3rD geïdentificeerd dat zorgt voor de onnatuurlijke aanleg van bèta’s voor oa wiskunde en biologie. “Het is echt wonderbaarlijk dat we zijn, wie we zijn, door één klein gen”, vertelt een enthousiaste Gaylord Twatson, hoofd van het tien jaar durende onderzoek, terwijl hij ongemakkelijk de blik van deze correspondent ontwijkt. “Het gen zorgt voor een snellere en betere ontwikkeling van de zenuwcellen, een hogere intelligentie en verrassend genoeg een geheek verstoorde motoriek.”

Naast deze gevolgen onderzoekt het onderzoeksteam nu hoe het gen zorgt voor de kenmerkende penetrante en niet aflatende transpiratielucht van bèta's; hun gebrek aan hygiene en hun voorliefde voor science fiction en fantasy.

Twatson en zijn onderzoeksteam

ODOL mondwater: onontbeerlijk

Top 10 Zomerplannen - van Peter

Hi, ik ben Peter. Sportleraar. Ik houd van vakantie, zeker in de zomer. Dan ben ik vrij. Wat ik dan doe? Wat leuk dat je me dat vraagt.

Normaal bestaat mijn vakantie uit zes weken van rust, reflectie en proberen om niet katjelazerus van mijn balkonnetje van 1 vierkante meter te donderen in mijn tuin.

Maar na een alcoholcoma en een ingegroeide teennagel heb ik ingezien dat het leven kort is en dat je daarom lijstjes moet maken. Want dat is handig, als geheugensteuntje.

Dit is mijn lijstje met plannen voor deze zomer. Naast rust, reflectie en evenwichtsstoornissen dan:

1. mijn gehandicapte zusje eens goed in de watten leggen;
2. daarom de ketting van de kelder naar de tuin verleggen;
3. schaatsen uit het vet halen en de frituurpan schoonmaken;
4. kettingzaag even goed slijpen;
5. mijn ex uitnodigen voor een bbq;
6. balsturig een punt maken;
7. recordpoging 200 kinderen in de gracht duwen
8. zelf bier maken uit mierikswortel en thijm;
9. mijn kleurrijke kansenbuurt 'opzomeren' onder het genot van de muziek van talentje Thomas Berge;
10. Catcher in the rye voor de honderd-en-vierde keer herlezen

Michael Jackson dood

Hoe moet ik mijn kinderen nu bang maken?

Leuke hobby's (1)

Kijk ook op bioblog.nl

Zomerplannen 2009 (1)

Wel neuken met een dikke Duitse snol

Het stokjesfeuilleton van de kutsjaars: deel 1

Herrie. Kots. Herrie. Neuken. Kots. In die volgorde. Fragmentarisch drong de vorige avond als een charge van onbehouwen cavaleristen tot de schedel van de phoetenbaas door, terwijl zijn ogen langzaam begonnen te acclimatiseren aan het felroze waarin hij terecht was gekomen.

Is dit het einde? Nirvana? De beroemde tunnel van licht waarvan alle bijnadoodervaringlijers bij Oprah spraken? Nee wacht, er is meer. In het roze ontwaarde hij bloemen, Mickey Mouse en het half ontblote lichaam van Johnny Depp. En met een plotsinge opborreling van maagzuur aangelengd met paardekut en ranzige Heinekenmeuk kwam het besef dat hij weer een "first" van zijn sjaarzenjaar te pakken had: het wakker worden in de kamer van een meisje.

Een onbekend meisje, wel te verstaan. De schok van de confrontatie liet hij nog maar even wachten, dus bleef de armzalige groen nog even op zijn rechterzij liggen, maar na verloop van tijd was er geen houden meer aan: hij voelde een onweerstaanbare dwang zich toch te richten tot het oestrogeenverrassingspakket dat de andere kant van de twijfelaar in bezit had.

Met een lome zwaai draaide hij zich nietsvermoedend om en keek recht in de 100 kilo Quint die daar schoon aan de haak in het geboortekostuum lag te bakken in de middagzon; de middagzon die door het open raam naar binnen scheen, en haar puisterige huid van een sprookjesachtige glans voorzag.

Twee priemende kraaloogjes loerden hem goedkeurend aan en brommend gelijk ene bosbeer vroeg ze, andermaal een slechte filmquote: "was it good for you too honey"? De revulsie was nu bijna niet meer te stuiten dus bromde hij maar een leugentje om bestwil terwijl hij ondertussen naar zijn pubieke zaak graaide om zich er in ieder geval van te vergewissen dat zijn scrotum en "stokje van de sjaars" in ieder geval niet in de krochten en kieren van dat gleufdier waren blijven hangen.

Gelukkig, dat leek in orde. Maar blijkbaar was hij de enige in de kamer die een cerebrale incapacitatie van alcoholwege uit had ondergaan: zijn deelster in de sponde leek nog wel in voor een tweede potje verticaal joggen, en hij werd bijna overweldigd door de furie die met malende bebeugelde kaken op zijn tong en geslacht uit was.

In pure paniek dook hij naar zijn broek, mompelde wat over werk of een andere smoes en maakte half aangekleed zijn vlucht door de ijselijke gangen van de flat. Eenmaal buiten, waar de vogeltjes fluiten, kotste hij nog een keer genoeglijk en vervolgde met frisse moed weer zijn weg. Op naar een nieuwe dag in het sjaarzenbestaan.

Ode aan de vrouw

Gloria!

Jezus geeft me kracht!

Oh hallelujah!

Jezus geeft me kracht!

Om lelijke wijven te neuken.

Fascisme en appels

Ik at een appel en plotseling overviel het me.

Benito Mussolini at ook eens een appel. De schurk.

Ik gooide mijn appel weg en pakte een Snickers.

Lees binnenkort het vervolg: ‘Fascisme en gaatjes’.

Plaats delict (1)

Nieuwpoort. Achter de grote eik, naast het postkantoor. Met een half gevulde fles rosé.

Short story: moordlust

Dit is pas zonde.

Langzaam trok hij het mes uit de borstkas van het meisje. Ze was vorige week achttien geworden, maar dat zou hij later pas horen.

“Het was zo’n lief onschuldig kind”, zal haar moeder schreeuwen tegen de televisiecamera’s. Verontwaardiging in de landelijke media.

Hij zou het allemaal in zich opnemen. En ervan genieten als een warm bad.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Maar eerst nog even een ander soort plezier. Zijn vampiristische honger naar zacht vlees moest ook nog gestild worden. Het bebloede mes viel op de koude aarde.

Nieuw! KEK Beeldvulmiddel

Eindelijk: Geert is terug

2 word story: Sinterklaas

Ouwe zak.

Brieven, post en ander ingezonden lekkers

Slechts af en toe vraagt het WC-Papier een willekeurige medelander om prangende vragen van haar lezers te beantwoorden. Dit maal valt die eer ten deel aan Ingmar Hork.

Ingmar Hork vertrekt op 15-jarige leeftijd uit haar ouderlijk huis in het pittoreske doch streng Lutheraanse Luddeweer, om de wijde wereld te verkennen of zoals zij zelf zegt: “Alles beter dan dit godvergeten pittoreske doch streng Lutheraanse gat.” Zij heeft zelf namelijk een vrij onorthodox Calvinistische kijk op de dingen.

Haar zoektocht brengt haar naar een commune van hippe dagjesmensen in Bagdihi, India. Ingmar treedt hier in de leer van de machtige swami Bhafizemanne. Deze geleerde man leert haar de weg van de gesloten bloem. Hierna trekt zij zich tien jaar in eenzaamheid terug in een donkere grot aan de voet van de berg Ashanti. Hiermee voltooit zij haar verlichte geloofszoektocht. Zij keert terug naar haar geboorteplaats om daar het Woord te verspreiden.

Terug in Luddeweer zit niemand op het woord “embonpoint” te wachten. Dan wordt Ingmar maar een betrokken feminist en overtuigd vaginist van beroep. “Een stuk makkelijker”, volgens Ingmar “en veel meer positieve reacties van de buren.” Tussen episodes van mannenhaat en penisvrees beantwoordt zij balsturig en op verzoek de ingezonden brieven van lezers van het WC-Papier.

---

Best WC-Papier,

Al een tijdje flikflooi ik met een meisje. Alleen heeft zij een relatie met een ander meisje. Welke opties heb ik nu?

Naam en adres bekend bij de redactie

Beste naam en adres bekend bij de redactie,

Het kan haast niet anders dan dat deze brief sinds de jaren vijftig onderop een grote stapel verkeerd geadresseerde lotgenoten heeft gelegen, want in deze verlichte (maar nog steeds te donkere!) tijden is het ondenkbaar dat een man zich zonder zich tot diep in zijn teelballen te schamen durft te presenteren als de leidende actor in een relatie! Jij flikflooit met haar? Misschien flikflooit zij wel met jou! Misschien had ze gewoon behoefte aan een aan de vorm van de schede aangepaste staaf vlees waar tot haar grote ergernis een neanderthalistische unteraap aan vast is gegroeid! Voor haar ben je waarschijnlijk niets meer dan de puist aan haar vleesdildo! Het is vanwege de arrogantie van mannen als jij dat ik mijn belipte paleis heb laten dichtnaaien!

Wc-papier,

Na een lange relatie gehad te hebben, heb ik onlangs weer een "eerste date" gehad. Hij stelde voor om de kosten van het etentje te delen. Hoe staan jullie hier tegenover? Een afknapper of een normale praktische regeling?

H.R te K.

H.R,

Het antwoord is simpel, net als de man in kwestie. Een man die niet een hele maaltijd kan betalen, is een ploert van de bovenste plank. Deze schoft gebruikt je lieve H.! Laat je niet kennen! Voor ons vrouwen is het al moeilijk genoeg de dagelijkse kost te verdienen. Dit impotent hondsvot wil dan ook nog eens lekker profiteren van de geneugten van een ECHTE vrouw. Laat hem terugkruipen naar zijn moeder!

Een moment van bezinning

U ziet ze weleens: Airbags, rijpe avocado's, baby’s, drankkasten, ballonnen, balkons, batsen, bazooka’s, beppen, billies, bloemkolen, bobbels, boobies, boebels, boezem, bollies, bomboms, boordkannonnen, de bossen hout voor de deur, bumpers, buste, charmes, contragewichten, doppen, gehaktballen, Harry’s, jetsers, joekels, jongens, jopen, juinen, klabatsers, kliertjes, kneppers, knoppen, kokosnoten, koplampen, kwaliteiten, lellen, loenzen, majoefels, mammen, meisjes, melkbussen, melkkannen, melkzwabbers, meloenen, memmen, muggesteken, noten, pappen, peren over de schutting , pluspunten, pompelmoezen, potten, prammen, sammies, schutsen, sjemoezen, de sympathieke uitstraling, talentjes, tetten, teuten, tieten, titten, toeters, tweeling, uiers, vanvorens, voorgevels, vruchten en zuigertjes.

“Wie doet nu zoiets”

Leiden - In de nacht van 7 op 8 juni werd in de Doezastraat, de scootermobiel van verstandelijk gehandicapte clown Henny Koster vernield.

“Ik kan er niet om lachen”, vertelt een ontgoochelde Koster.

De politie vermoedt dat de vernieling het werk is van een kleine groepje Marokkaanse doofstomme mimespelers die nu al weken de buurt onveilig maakt.

1 word story: Ebola

Kut.

Het leven van een kleine matroos is ook niet mis

Omdat hij klein van stuk was werd hij de kleine matroos genoemd, wat hij weinig erg vond. Op de lagere zeevaartschool had hij nog dromen gekoesterd over de grote vaart, de matrozenvrienden die hij zou maken, hun zongebruinde lichamen en de vele droeve hoeren in Zuid-Amerika.

Nu was vaargeulen uitbaggeren alles wat hem restte. Zelfs het kleine venster in de kombuis waar hij bintjes stond te schillen voor de twaalf bemanningsleden bood geen uitzichten meer.

Hij liet de aardvruchten door zijn handen glijden. De onwelgevormde bobbels op hun oppervlakten deden hem denken aan de Alpenweides waar hij in de zomer van zesennegentig zo gelukkig was geweest.

Eigenlijk schrijven wij ons eigen faillissement, zei hij in zichzelf. Plotsklaps realiseerde hij zich weer wat lijden was. Hij wilde overgeven. Van lijden wordt men misselijk, zeker wanneer dat lijden gepaard gaat met herinneringen aan zoete Alpenweides.

Hij spoog in de grote zwarte pan met aardappels als een kruiwagen vol vochtige bladeren die over een hoop compost leeg gekieperd wordt. Misschien had hij elf jaar geleden moeten besluiten dat het allemaal genoeg geweest was.

Buiten zat een meeuw een angstige reiger achterna. Het was van perversie doordrenkte angst. Maar wie kon het hem kwalijk nemen?

1 word story: hooikoorts

Godverdomme.

Sprookje

Er was eens een mooie prins, die begeerd werd door vrouwen uit het hele koninkrijk. Hoe leuk dat ook was, raakte hij na een paar jaar uitgekeken op hen en ging de prins op zoek naar een vrouw buiten de groene vlakten die hem zo dierbaar waren.

Zijn reis bracht hem over dorre landerijen, besneeuwde bergtoppen en eenzame hoogten. Op een nacht in een vreemd, ver land keek hij omhoog, weg van het licht van zijn kampvuur.

Sterren, duizenden nee miljoenen fonkelende verre zonnen keken op hem neer. En terwijl hij de futiliteit van zijn zoektocht en zijn bestaan overpeinsde, brak er een tak achter hem in tweeen. Zonder angst en met een snelheid die jarenlange training verried, draaide hij zich om en had hij zijn zwaard in zijn handen.

Aan de top van zijn zwaard liep een meisje naar zijn kamp. Ze was gehuld in een dikke zwarte mantel en bijna niet de onderscheiden van de pikzwarte nacht om hen heen. Alleen haar roomblanke gezicht was zichtbaar.

'Wie gaat daar!' Riep de prins onverschrokken. Maar het meisje zei niks terug. Langzaam liep zij op de hem af. Hij liet zijn zwaard zakken, toen het gezicht van de bijna spookachtig witte jongedame zichtbaar werd. Zacht halflang blond haar omlijstte haar helderblauwe ogen. Haar mond was opgekrulde in een glimlach die onschuld en tederheid uitstraalde, maar op hetzelfde moment duivels en gewillig.

De prins stond vastgenageld aan de grond. Het meisje liet haar mantel vallen. De prins zijn zwaard. De hele nacht bedreven zij de liefde.

Terwijl de schaduw van de bomen op de heuvels als hebberige vingers het landschap langzaam omvatte, keek de prins naar de vrouw in zijn armen. Één voor één telde hij de moedervlekken op haar schouder en haar arm. Hij had haar sproetjes op haar gezicht al bij zonsopgang gehad. "Ik heb je eindelijk gevonden", fluisterde hij haar zachtjes in haar oor. Ze kermde een beetje en deed even haar ogen open en hun blikken kruisden elkaar. Daarna draaide ze zich half in zijn armen om; ze sliep verder. "Ik laat je niet meer gaan." De regale minnaar viel in een diepe slaap. Één die hij al tijden niet meer had gehad. Gelukkig. Zijn ware liefde gevonden.

Toen hij wakker werd stond zij voor hem. Aangekleed. "Meende je wat je zei", vroeg ze hem. "Wil je me nooit meer kwijt?""Ja." Hij keek haar strak aan, overtuigd van zijn beslissing. "Ik breng een vloek mee, dat moet je weten", sprak ze terwijl ze met een stok in het dode kampvuurhout porde. "Je mag me liefhebben, maar je zult nooit mijn naam weten, wie ik ben, waar ik vandaan kom. Dat is mijn voorwaarde, mijn lot. Je neemt me zoals ik nu ben."

"Die accepteer ik, als ik maar bij je ben." Verliefd nam hij haar in zijn armen. Ze kusten teder.

Jaren later. De prins zat in zijn troon. Uitgezakt. Zijn blonde schoonheid aan zijn linkerkant. Waar ooit hun liefde zo vurig begon, was er nu nog maar as over. De prins, inmiddels koning had naast zijn twee spookachtig blanke dochters, ook nog een dozijn bastaarden ergens in zijn koninkrijk rondlopen.

Hij kon niet houden van zijn vrouw. Al had hij het jaren geprobeerd. Maar als je niet iemand mag kennen, wat is die persoon anders dan een spook? Weer een ruzie met zijn vrouw over haar verleden. Hij wilde zo graag weer van haar houden, maar hij moest weten wie zij was. Hij ontstak in blinde woede toen zij hem weer eens hun afspraak en haar vloek herinnerde. De laatste keer. Hij begroef zijn dolk diep in haar hart. Hij bracht zijn bebloede handen naar zijn gezicht en huilde.

Pas uren later vond men hem in bad. Het water had plaatsgemaakt voor zijn koninklijke bloed. Met zijn aderen leeg van leven en liefde werd hij begraven. Op een brief stond gekrabbeld: "Hoe kan je van iemand houden die je niet kent en nooit zult leren kennen? Hoe kon ik houden van een illusie"

Er waren geen directe troonopvolgers; zijn kinderen waren verdwenen. Het familieportret in de grote hal was bekrast, de gezichten van zijn vrouw en kinderen weg.