Met je door stof omfloerste massa
Op de boodschappen gefixeerd
Maar jouw reactie was hoogst gepikeerd
Toen ik dankje, Jessica sprak
En de stuurse stilte wild doorbrak
En je begreep niet hoe ik kon weten
Dat jij mormeltje Jessica zou heten
Je vroeg het mij met een lichte snauw
Mijn verbazing evenaarde die van jou
Want ik staarde naar de witte badge
En naar het kettinkje in de wedge
Die tussen jouw tieten was ontstaan
En het kon me onmogelijk ontgaan
Want in gouden letters was geschreven
De naam waaronder jij moest leven
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten