woensdag 30 september 2009
Vandaag in het nieuws: Kamer eist einde aan 'dubbelrol' van viroloog Ab Osterhaus
De bekende viroloog Osterhaus blijkt aandelen te hebben in een bedrijf dat meewerkt aan de ontwikkeling van vaccins tegen de Mexicaanse griep. Tegelijkertijd adviseert hij de minister van Volksgezondheid over de aanschaf van vaccins.
Voor de harde werker
Wil je de baas laten zien dat je keihard werkt, terwijl je toch écht spelletjes aan het spelen bent? Klik dan hier.
Met dank aan vaste bezoeker 'Potus'
dinsdag 29 september 2009
maandag 28 september 2009
Eindelijk: de Casey Brothers montage!
Eindelijk ongecensureerd en ongeknipt het hele oeuvre van Casey Tatum en zijn broer. Gratis en voor niks.
Vandaag in het nieuws: C2000 heeft geen bereik
Het digitale C2000-systeem waar politie en andere hulpdiensten mee communiceren heeft op 65 plekken in Nederland geen goed bereik.
Scheelt u namelijk geld én gedoe.
Maandag, kutdag.
Het schijnt dat het ontspannend is om naar lachende baby's te kijken. Dus, omdat het maandag is en Het WC-Papier jullie wil helpen relaxen:
Vandaag in het nieuws: School Leiden ontruimd wegens explosiegevaar
School ontruimd na vondst van het gevaarlijke Picrinezuur.
Belangrijke mededeling voor Bonaventura-leerlingen:
"Keuzevak scheikunde accepteert na vandaag geen aanmeldingen meer."
zaterdag 26 september 2009
Vandaag in het nieuws: Baby in Utrecht weer terecht
''De baby is in de maxi cosi gevonden, naast een afvalcontainer'', aldus een woordvoerder van de politie.
Waarschijnlijk wist de dader niet zeker of baby's in de grijze of de groene bak horen. (Voor de volgende keer: Ze horen in de groene.)
vrijdag 25 september 2009
Joost is jarig
"Mijn broer Joost is jarig", zegt Fleur opeens met een schok. "Vanavond al. En ik heb nog geen kado! Weet jij misschien nog iets Géke?"
De vriendin van Fleur Géke keek bedenkelijk op van haar koffie verkeerd. "Mmm. Mischien een boek?" Joost was immers al in zijn derde jaar van het VWO, dus Géke dacht dat een intellectueel kado wel zou passen.
"Een boek?" Fleur barst bijna uit haar morsige corporale lijfje. "Het is al een wonder dat dat kind kan lezen, laten we hem in godsnaam niet uitdagen!"
"Zal ik hem dan maar weer pijpen?"
"Nee, je hebt nog last van keelchlamydia. Marc, remember? Ik geef hem wel een cd-bon ofzo."
donderdag 24 september 2009
woensdag 23 september 2009
Laura.
Bij de lichtste aanraking krompen haar borsten ineen als ballonnen die al een paar dagen aan het leeglopen waren.
“Het is een vrij normaal symptoom in dit stadium van de ziekte,” zei de arts, “En helaas ook het eerste teken dat de psychische ontmenselijking zich fysiek heeft gemanifesteerd. Het proces is onomkeerbaar. Heeft u foto's van haar?”
Ja, zei ik.
“Dan raad ik u aan om er elke dag even naar te kijken, zodat u niet vergeet hoe ze er uit zag.”
Hij overschatte hoe veel ik om haar gaf, maar ik wilde niet dat hij dacht dat ik ongevoelig was, dus ik knikte en probeerde oprecht geëmotioneerd te kijken.
“Binnenkort zijn de vingers aan de beurt, de tenen. De borsten zijn altijd het eerst, die zijn weker; de botten in de vingers en tenen bieden nog een soort anker.” Hij zuchtte. “Vaak worden het pennen, potloden, stiften, krijtjes. De tenen vaak gummen. Een collega van me liet patiënten er mee schrijven, om te onderzoeken of er nog iets leefde van binnen. Je wilt niet weten wat het resultaat was.”
-
Een maand later kregen we haar thuisgestuurd in een verhuisdoos waar 'Laura' op stond. Pennen (inderdaad), een emmer, een volleybal, nog wat dingen. Troep.
We hoorden dat er een demonstratie werd georganiseerd op het Binnenhof. Honderden slachtoffers werden op een grote stapel gegooid en in brand gezet, totdat bijna de hele binnenstad ontruimd moest worden vanwege de giftige dampen die vrij kwamen. Ik kende Laura niet zo goed, maar misschien had ze het wel prachtig gevonden.
“Het is een vrij normaal symptoom in dit stadium van de ziekte,” zei de arts, “En helaas ook het eerste teken dat de psychische ontmenselijking zich fysiek heeft gemanifesteerd. Het proces is onomkeerbaar. Heeft u foto's van haar?”
Ja, zei ik.
“Dan raad ik u aan om er elke dag even naar te kijken, zodat u niet vergeet hoe ze er uit zag.”
Hij overschatte hoe veel ik om haar gaf, maar ik wilde niet dat hij dacht dat ik ongevoelig was, dus ik knikte en probeerde oprecht geëmotioneerd te kijken.
“Binnenkort zijn de vingers aan de beurt, de tenen. De borsten zijn altijd het eerst, die zijn weker; de botten in de vingers en tenen bieden nog een soort anker.” Hij zuchtte. “Vaak worden het pennen, potloden, stiften, krijtjes. De tenen vaak gummen. Een collega van me liet patiënten er mee schrijven, om te onderzoeken of er nog iets leefde van binnen. Je wilt niet weten wat het resultaat was.”
-
Een maand later kregen we haar thuisgestuurd in een verhuisdoos waar 'Laura' op stond. Pennen (inderdaad), een emmer, een volleybal, nog wat dingen. Troep.
We hoorden dat er een demonstratie werd georganiseerd op het Binnenhof. Honderden slachtoffers werden op een grote stapel gegooid en in brand gezet, totdat bijna de hele binnenstad ontruimd moest worden vanwege de giftige dampen die vrij kwamen. Ik kende Laura niet zo goed, maar misschien had ze het wel prachtig gevonden.
Balkenende is de baas
"Geert heeft dan wel nu de grootste partij, maar ik heb vooralsnog de grootste middelvinger. Hoppa!"
("Hoppa" niet daadwerkelijk gezegd, maar toegevoegd door de eindredacteur voor dramatisch effect - red.)
Mijn hartekreet
Wat een galbakkerige ellende.
Mijn leven is te klein voor mij.
De muren van de werkelijkheid komen op me af.
Ik zou mijn ogen eruit krabben voor een rem op mijn zelfbewustzijn.
En ook iedereen wil wat van me.
Ze willen allemaal meeliften op mijn succes, mijn onuitputtelijke creativiteit
en natuurlijk mijn dierlijke charisma.
Maar laat me nu met rust.
Ik wil alleen zijn.
Hier op de vloer van de badkamer.
En laat me spelen met mijn feces en baden in mijn bloed.
dinsdag 22 september 2009
Marc heb een brief gekregen van z'n pa die die nooit heb gekend.
Marc had zijn vader nooit gekend. Het enige dat hij van hem wist, was wat zijn moeder hem een keer verteld had toen ze dronken was. “Hij is een leugenaar en een klootzak”, had ze lallend gezegd, “En op de dag dat ‘ie doodgaat hang ik de vlag uit!” Zijn moeder was inmiddels overleden.
Op een dinsdagochtend kreeg Marc een brief van zijn vader. De envelop was vergeeld en besmeurd met o.a. mosterdvlekken, net zoals de brief zelf. De brief begon als volgt: ‘Beste zoon Mark, Je zal wel denken wie is dit nou ik ben dus je pa.’
Ongeveer halverwege de brief stond de volgende tekst: ‘Ik mag je eigenlijk wel bedanken, want je moeder wilde me eigenlijk uit huis gooien en toen was ze zwanger. Toen mocht ik opeens blijven, maar toen jij geboren werd ben ik ‘m gesmeerd, want je wilt geen vader als mij.’
Helemaal onderaan de brief was met een oranje ‘betaald’-sticker – het soort dat caissières altijd op kratjes bier plakken - een smoezelig biljet van vijf euro vastgeplakt. Aan de sterk verminderde plakkracht van de sticker en de manier waarop het briefpapier hier en daar beschadigd was, viel op te maken dat de schrijver zich enkele malen bedacht had.
Voor Marc had de brief grote betekenis. Hij was vooral blij dat hij een zielsverwant had gevonden. Hij besloot dat hij, zodra hij vrij kwam, zijn vader op zou zoeken om een biertje met ‘m te drinken.
Gezien op een beeldschermpje: Bub-Bubs
Maak mijn Bub-Bubs dansen, oelewapper!
<
Uiteraard uit de geweldige serie: Tim & Eric Awesome Show, Great Job!
Uiteraard uit de geweldige serie: Tim & Eric Awesome Show, Great Job!
Het is de Plasterk!
Balkenende kan een liter melk in vijf seconden opdrinken.
De Plasterk drinkt geen melk.
Melk is voor mietjes.
maandag 21 september 2009
Een streng arbeidsethos staat geluk niet in de weg
“Goedemorgen” zei het meisje tegen de jongen achter de balie. Vandaag had ze een ietwat schreeuwerige lichtblauwe jurk aan. Niet gek, want het was warm en lichtblauw, hoe agressief of schreeuwerig deze zomer de mode ook was geweest.
“Wat mag het zijn?” De jongen beheerste na maanden koffie verkopen de juiste vriendelijke doch zakelijke intonatie die de klanten verwachtten van hem.
“Een koffie verkeerd, graag.” Eigenlijk wist de jongen al lang wat het meisje wilde, ze kwam hier immers elke ochtend.
Hij lachte ondeugend, maar stiekem. Hij wilde niet dat zijn professionaliteit in het geding kwam. De jongen hing namelijk een strenge arbeidsethos aan.
Hij schonk de melk bij de koffie. “Hier is ie dan!” Hij overhandigde de stomende mok aan het meisje. “Dank je. Lekker! Tot morgen!”
Ze draaide zich om en liep de zaak uit. De jongen keek haar na over zijn balie. Hij zuchtte. Weer een tevreden klant.
“Wat mag het zijn?” De jongen beheerste na maanden koffie verkopen de juiste vriendelijke doch zakelijke intonatie die de klanten verwachtten van hem.
“Een koffie verkeerd, graag.” Eigenlijk wist de jongen al lang wat het meisje wilde, ze kwam hier immers elke ochtend.
Hij lachte ondeugend, maar stiekem. Hij wilde niet dat zijn professionaliteit in het geding kwam. De jongen hing namelijk een strenge arbeidsethos aan.
Hij schonk de melk bij de koffie. “Hier is ie dan!” Hij overhandigde de stomende mok aan het meisje. “Dank je. Lekker! Tot morgen!”
Ze draaide zich om en liep de zaak uit. De jongen keek haar na over zijn balie. Hij zuchtte. Weer een tevreden klant.
Vandaag in het nieuws: Zandvoort pakt 'patsers' aan
Goudleermakers ofwel 'patsers' zijn tot persona non grata verklaard door de Zandvoortse autoriteiten.
"Middeleeuwse praktijken!", riep patser Micky H. voordat hij werd weggevoerd.
Arie's punten! 3!
En vandaag geeft erelid van Volvo-fanclub 'De Volvo-fanclub' en ambassadeur van Tandartsen zonder Grenzen Arie Boomsma zijn punten aan: Ziek zijn!
"Als je ziek bent mag je thuis blijven, maar je kunt ook geen leuke dingen doen en dat is jammer! 1 punt!"
"Als je ziek bent mag je thuis blijven, maar je kunt ook geen leuke dingen doen en dat is jammer! 1 punt!"
Labels:
arieboomsma
zondag 20 september 2009
De 'boeventronie' benoemd
Er zijn van die akelige figuren die zeggen: “Je ziet tegenwoordig nooit meer een goede 'boeventronie'.”
Let wel, veel van die akelige figuren zijn pubers die net een flirtrelatie zijn aangegaan met de Nederlandse taal omdat ze hebben ontdekt dat ze zichzelf kunnen onderscheiden van de rest van het puistige tuig door obscure woorden te gebruiken als 'vermaledijd' of 'karpatenkop', niet wetende dat velen deze weg al hebben bewandeld met ongeveer hetzelfde resultaat, namelijk: niks.
Maar om dit stukje te beginnen wil ik gewoon even vaststellen dat er akelige figuren zijn die zeggen dat er tegenwoordig geen goede 'boeventronies' meer te zien zijn, zodat ik vervolgens het tegendeel kan proberen te bewijzen, daarnaast vind ik 'boeventronie' een mooi woord en hoop ik dat het gebruik ervan me zal onderscheiden van de rest van het bloggende tuig.
Het probleem is namelijk, denk ik, dat we ons te veel voor stellen bij een boeventronie. Met minder dan een gezicht met een zeer onaantrekkelijke botstructuur, een flink aantal wratten, een litteken (het liefst verticaal over het oog heen) en een constante blik van woede, agressie en - door een jeugd vol ouderlijk geweld gevoede - weltschmerz, nemen we geen genoegen; wij zijn immers kinderen van de entertainment-industrie en haar pantheon der cinematografische archetypen.
We herkennen dus een echte boeventronie niet meer, terwijl het eigenlijk vrij eenvoudig is. Een boeventronie is namelijk niets meer en niets minder dan het gezicht van een boef. Heeft Geert Wilders dan een boeventronie? Natuurlijk, want hij eet baby's. Niet letterlijk, maar figuurlijk, natuurlijk. Figuurlijk eet hij baby's. De baby's der redelijkheid en tolerantie.
(Een secundair kenmerk van een boeventronie zou dus kunnen zijn dat er figuurlijk babybloed van de kin af druipt, maar aangezien slechts een enkeling zoiets kan waarnemen (met een paars getinte zonnebril, tijdens de schemering, vlak na aan regenbui, maar alleen na Driekoningen) hebben wij er in de praktijk niet zo veel aan.)
Rest ons niets anders dan een manier te bedenken om vast te stellen wie een boef is en wie niet.
Een gangbare methode, die feilloos werkt - zolang we maar accepteren dat we allemaal speelballen zijn van het toeval en dat alles dat rijmt, waar is – is het geblinddoekt staan in het midden van een kring met mensen, ronddraaien en het zingen van de volgende tekst:
alle indianen
schieten met bananen
pief-paf-poef
jij bent de boef
Bij het uitspreken van het woord 'boef' wijst de draaier naar voren en neemt de blinddoek af, wie aangewezen wordt is ontegenzeglijk de boef. De straf is A. hoongelach B. 3 jaar cel met 1 jaar TBS C. een aantekening in het bevolkingsregister als hebbende een 'boeventronie'.
Een laatste observatie: vrouwen kunnen geen boeventronie hebben, want vrouwen zijn lief en zacht en houden van knuffelen en paarden.
Let wel, veel van die akelige figuren zijn pubers die net een flirtrelatie zijn aangegaan met de Nederlandse taal omdat ze hebben ontdekt dat ze zichzelf kunnen onderscheiden van de rest van het puistige tuig door obscure woorden te gebruiken als 'vermaledijd' of 'karpatenkop', niet wetende dat velen deze weg al hebben bewandeld met ongeveer hetzelfde resultaat, namelijk: niks.
Maar om dit stukje te beginnen wil ik gewoon even vaststellen dat er akelige figuren zijn die zeggen dat er tegenwoordig geen goede 'boeventronies' meer te zien zijn, zodat ik vervolgens het tegendeel kan proberen te bewijzen, daarnaast vind ik 'boeventronie' een mooi woord en hoop ik dat het gebruik ervan me zal onderscheiden van de rest van het bloggende tuig.
Het probleem is namelijk, denk ik, dat we ons te veel voor stellen bij een boeventronie. Met minder dan een gezicht met een zeer onaantrekkelijke botstructuur, een flink aantal wratten, een litteken (het liefst verticaal over het oog heen) en een constante blik van woede, agressie en - door een jeugd vol ouderlijk geweld gevoede - weltschmerz, nemen we geen genoegen; wij zijn immers kinderen van de entertainment-industrie en haar pantheon der cinematografische archetypen.
We herkennen dus een echte boeventronie niet meer, terwijl het eigenlijk vrij eenvoudig is. Een boeventronie is namelijk niets meer en niets minder dan het gezicht van een boef. Heeft Geert Wilders dan een boeventronie? Natuurlijk, want hij eet baby's. Niet letterlijk, maar figuurlijk, natuurlijk. Figuurlijk eet hij baby's. De baby's der redelijkheid en tolerantie.
(Een secundair kenmerk van een boeventronie zou dus kunnen zijn dat er figuurlijk babybloed van de kin af druipt, maar aangezien slechts een enkeling zoiets kan waarnemen (met een paars getinte zonnebril, tijdens de schemering, vlak na aan regenbui, maar alleen na Driekoningen) hebben wij er in de praktijk niet zo veel aan.)
Rest ons niets anders dan een manier te bedenken om vast te stellen wie een boef is en wie niet.
Een gangbare methode, die feilloos werkt - zolang we maar accepteren dat we allemaal speelballen zijn van het toeval en dat alles dat rijmt, waar is – is het geblinddoekt staan in het midden van een kring met mensen, ronddraaien en het zingen van de volgende tekst:
alle indianen
schieten met bananen
pief-paf-poef
jij bent de boef
Bij het uitspreken van het woord 'boef' wijst de draaier naar voren en neemt de blinddoek af, wie aangewezen wordt is ontegenzeglijk de boef. De straf is A. hoongelach B. 3 jaar cel met 1 jaar TBS C. een aantekening in het bevolkingsregister als hebbende een 'boeventronie'.
Een laatste observatie: vrouwen kunnen geen boeventronie hebben, want vrouwen zijn lief en zacht en houden van knuffelen en paarden.
zaterdag 19 september 2009
Leidsche karakterschets (2) De achtstejaars / Ode aan Freddie
Met al dat gedoe rond tempobeurzen en steeds intensievere studiedruk zal men welhaast vergeten dat er ook nog achtstejaars rondlopen in Leiden. Laatst sprak ik nog een zeldzaam goed geconserveerd exemplaar, zo een die nog rustig bezig is met zijn bachelor, een graad die nog niet bestond toen hij aankwam. Met een geoefende houding vormde hij een mooie klassieke contraposte tegen het statafeltje en zo te zien was hij na acht jaar het drinken nog lang niet zat. Maar dat acht jaar geen garantie is voor het vinden van spirituele rust en antwoord op levensvragen bleek uit zijn wroegingsdoorwoven monoloog.
"Freddie! Lul! Elk jaar word ik weer zo gelukkig in de El-Cid; al die mooie jonge slanke chickies, in parade over de Breestraat en door het KOG, al die slanke beentjes in korte rokjes... Maar dan komen koning Winter en jij, o vrees'lijk wezen, en worden eerst de lijven ingepakt in overdadige kleding, en dan woekert onder al die lagen kleding jouw werk voort! Jij voert ze de hele winter lang de optimale mix van alcohol, suiker en koolhydraten om bij het verschijnen van de lente vol trots de vele kilo's te kunnen tonen die er zijn bijgesmokkeld... De eerste jaarring! en zo gaat het nog vier, vijf jaar door! Elk vaasje, elk fluitje sluipt ongenadig naar kont of heup. Tot ik in verbijstering voor de Barrera zit en de tientallen Leidse muffins boven de skinnyjeans zie uitkomen. Dispuuts- en clubjasjes bollen op waar jij verschijnt. En dan heb ik het nog niet eens over..."
De tirade pruttelde voort tot hij bijna van het tafeltje weggegleden was, maar hij herpakte zich vlak voor de definitieve val en bedacht zich ineens dat er wel belangrijkere dingen waren dan filosofische bespiegelingen. "Hey sjaars, ik krijg een droge bek van al dat lullen, regel nog even een paar pitchers anders..." Toen de eerstejaars, gebukt onder het gewicht weer terugkwam schoot de oude man spontaan in zijn vaderlijke, didactische rol. De arme sjaars kreeg een intensieve les juffen en fiven, en het duurde niet lang tot het vrolijke gezelschap was gereduceerd tot een soort incoherent bewegende en communicerende beestjes.
"Freddie, dankjewel!" mompelde hij die nacht waarschijnlijk nog even, toen hij naast zijn lamme, zojuist veroverde bierzeug neerplofte om de kilotjes er even horizontaal af te sporten.
"Freddie! Lul! Elk jaar word ik weer zo gelukkig in de El-Cid; al die mooie jonge slanke chickies, in parade over de Breestraat en door het KOG, al die slanke beentjes in korte rokjes... Maar dan komen koning Winter en jij, o vrees'lijk wezen, en worden eerst de lijven ingepakt in overdadige kleding, en dan woekert onder al die lagen kleding jouw werk voort! Jij voert ze de hele winter lang de optimale mix van alcohol, suiker en koolhydraten om bij het verschijnen van de lente vol trots de vele kilo's te kunnen tonen die er zijn bijgesmokkeld... De eerste jaarring! en zo gaat het nog vier, vijf jaar door! Elk vaasje, elk fluitje sluipt ongenadig naar kont of heup. Tot ik in verbijstering voor de Barrera zit en de tientallen Leidse muffins boven de skinnyjeans zie uitkomen. Dispuuts- en clubjasjes bollen op waar jij verschijnt. En dan heb ik het nog niet eens over..."
De tirade pruttelde voort tot hij bijna van het tafeltje weggegleden was, maar hij herpakte zich vlak voor de definitieve val en bedacht zich ineens dat er wel belangrijkere dingen waren dan filosofische bespiegelingen. "Hey sjaars, ik krijg een droge bek van al dat lullen, regel nog even een paar pitchers anders..." Toen de eerstejaars, gebukt onder het gewicht weer terugkwam schoot de oude man spontaan in zijn vaderlijke, didactische rol. De arme sjaars kreeg een intensieve les juffen en fiven, en het duurde niet lang tot het vrolijke gezelschap was gereduceerd tot een soort incoherent bewegende en communicerende beestjes.
"Freddie, dankjewel!" mompelde hij die nacht waarschijnlijk nog even, toen hij naast zijn lamme, zojuist veroverde bierzeug neerplofte om de kilotjes er even horizontaal af te sporten.
Arie's punten! 2!
Und heute gaan de punten van ideale kleinzoon en tanteknuffelaar Arie Boomsma naar: Fruit!
"Fruit is lekker en gezond! Maar ik houd niet van druiven. Drie punten!"
Labels:
arieboomsma
vrijdag 18 september 2009
WERNER MANDELA SPREEKT DE ECHTE WAARHEID: EERSTEJAARS-STUDENTJES
Laat ik dan de waarheid spreken: het gaat allemaal naar de put.
De zomer was leuk en lekker lang na je eindexamen. Tijd om onverantwoord te rellen: dronken worden op Salou, met vadsige koewijven neuken op Chersonnisos en je katerige pik of fruitmand laten uitzweren op één of ander kutstrand. Daarna volgde hetzelfde liedje in de introductieweek. Behalve dat strand dan. Godverdomme, het blijft geen feest.
En dat is het hele punt. Hoe leuk dat ‘studeren’ ook lijkt, het is zwaar kut.
Die leuke nieuwe studie van je blijft niet leuk: je krijgt professoren die eerstejaars haten, op ze geilen (bid tot God, je moeder en de melkboer dat je niet op de Letterenfaculteit zit), je krijgt vakken die gehaald moeten worden en een BSA die in je nek hijgt.
En die leuke gezelligheidsvereniging waarvan je lid geworden bent? Eerst moest je een ongeïnspireerde kennismakingsperiode in. Misschien een ontgroening; ouderejaars die je eerst zo leuk naar binnen lulden, beulen je opeens af alsof je minder dan een kakkerlak bent (net als zij hebben geleerd, het enige verschil is dat zij nu een baard hebben).
Godverdomme, ik kan zo nog even doorgaan: die studentenvereniging die je tijd opeist met elke maandag, dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag een verplichte borrel met die middelmatige hufters uit je dispuut of cordiaal; of erachter komen dat je puisterige kop in Leiden alleen bij provinciale viswijven in de smaak valt.
Er is eigenlijk maar één manier om aan deze ellende te ontsnappen: Word matroos, laat je lul of fluimpoes de wijde wereld zien.
Getekend,
Werner Mandela Heeft De Echte Waarheid Gesproken
Schokkende opening academisch jaar Leiden
De opening van het academische jaar in Leiden was dit jaar het kruispunt van enkele duistere dimensies. Bewijs hiervoor dook deze week op: "Schokkend"
“Toen Paul van der Heijden begon te spreken, voelde ik de zaal al verkillen”, vertelt gecertificeerd spookjager Samson Zaad uit Putten die aanwezig was bij het duistere evenement twee weken geleden. "Ik was persoonlijk uitgenodigd door mijn oude studiegenoot en mede-occultist (en burgemeester van Leiden) Henri Lenferink. Misschien voelde hij het zelf al aankomen."
De altijd voorbereide Zaad nam de korte toespraak die van der Heijden gaf op tape op. Toen Zaad deze beluisterde kwam hij tot een ontluisterende ontdekking: "ik hoorde allerlei angstaanjagende teksten als je de opname van achter naar voren draaide: 'Jullie zullen de slaven zijn van Barbelith' en 'De donkere heer Chulthu zal jullie huid stropen voor zijn dienaren.' Schokkend. Maar gek genoeg hoorde ik tijdens de toespraak van Alexander Pechtold alleen maar ruis."
Wat Zaad's volgende stap wordt, is onduidelijk. In een telefoongesprek vandaag vertelt Zaad: "eerst even mijn sudoku afmaken."
De Kapitein zegt: Weekend!
"Adem uit, het weekend is daar
Fuck je werkgever, fuck je hoogleraar
Fuck je zwarte schoenen, trek je gympen aan
We gaan gek, ik zie je in het Pieter Baan"
donderdag 17 september 2009
Arie's Punten!
En vandaag geeft televisiester en tijdschriftpersonality Arie Boomsma zijn punten aan: Comic Sans!
"Ik word er altijd lekker vrolijk van! Gewoon een spontaan en gezellig lettertype! Vier punten!"
"Ik word er altijd lekker vrolijk van! Gewoon een spontaan en gezellig lettertype! Vier punten!"
Labels:
arieboomsma
Abonneren op:
Posts (Atom)