Een streng arbeidsethos staat geluk niet in de weg

“Goedemorgen” zei het meisje tegen de jongen achter de balie. Vandaag had ze een ietwat schreeuwerige lichtblauwe jurk aan. Niet gek, want het was warm en lichtblauw, hoe agressief of schreeuwerig deze zomer de mode ook was geweest.

“Wat mag het zijn?” De jongen beheerste na maanden koffie verkopen de juiste vriendelijke doch zakelijke intonatie die de klanten verwachtten van hem.

“Een koffie verkeerd, graag.” Eigenlijk wist de jongen al lang wat het meisje wilde, ze kwam hier immers elke ochtend.

Hij lachte ondeugend, maar stiekem. Hij wilde niet dat zijn professionaliteit in het geding kwam. De jongen hing namelijk een strenge arbeidsethos aan.

Hij schonk de melk bij de koffie. “Hier is ie dan!” Hij overhandigde de stomende mok aan het meisje. “Dank je. Lekker! Tot morgen!”

Ze draaide zich om en liep de zaak uit. De jongen keek haar na over zijn balie. Hij zuchtte. Weer een tevreden klant.