Laat ik dan de waarheid spreken: het gaat allemaal naar de put.
De zomer was leuk en lekker lang na je eindexamen. Tijd om onverantwoord te rellen: dronken worden op Salou, met vadsige koewijven neuken op Chersonnisos en je katerige pik of fruitmand laten uitzweren op één of ander kutstrand. Daarna volgde hetzelfde liedje in de introductieweek. Behalve dat strand dan. Godverdomme, het blijft geen feest.
En dat is het hele punt. Hoe leuk dat ‘studeren’ ook lijkt, het is zwaar kut.
Die leuke nieuwe studie van je blijft niet leuk: je krijgt professoren die eerstejaars haten, op ze geilen (bid tot God, je moeder en de melkboer dat je niet op de Letterenfaculteit zit), je krijgt vakken die gehaald moeten worden en een BSA die in je nek hijgt.
En die leuke gezelligheidsvereniging waarvan je lid geworden bent? Eerst moest je een ongeïnspireerde kennismakingsperiode in. Misschien een ontgroening; ouderejaars die je eerst zo leuk naar binnen lulden, beulen je opeens af alsof je minder dan een kakkerlak bent (net als zij hebben geleerd, het enige verschil is dat zij nu een baard hebben).
Godverdomme, ik kan zo nog even doorgaan: die studentenvereniging die je tijd opeist met elke maandag, dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag een verplichte borrel met die middelmatige hufters uit je dispuut of cordiaal; of erachter komen dat je puisterige kop in Leiden alleen bij provinciale viswijven in de smaak valt.
Er is eigenlijk maar één manier om aan deze ellende te ontsnappen: Word matroos, laat je lul of fluimpoes de wijde wereld zien.
Getekend,
Werner Mandela Heeft De Echte Waarheid Gesproken
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten