De 'boeventronie' benoemd

Er zijn van die akelige figuren die zeggen: “Je ziet tegenwoordig nooit meer een goede 'boeventronie'.”

Let wel, veel van die akelige figuren zijn pubers die net een flirtrelatie zijn aangegaan met de Nederlandse taal omdat ze hebben ontdekt dat ze zichzelf kunnen onderscheiden van de rest van het puistige tuig door obscure woorden te gebruiken als 'vermaledijd' of 'karpatenkop', niet wetende dat velen deze weg al hebben bewandeld met ongeveer hetzelfde resultaat, namelijk: niks.

Maar om dit stukje te beginnen wil ik gewoon even vaststellen dat er akelige figuren zijn die zeggen dat er tegenwoordig geen goede 'boeventronies' meer te zien zijn, zodat ik vervolgens het tegendeel kan proberen te bewijzen, daarnaast vind ik 'boeventronie' een mooi woord en hoop ik dat het gebruik ervan me zal onderscheiden van de rest van het bloggende tuig.

Het probleem is namelijk, denk ik, dat we ons te veel voor stellen bij een boeventronie. Met minder dan een gezicht met een zeer onaantrekkelijke botstructuur, een flink aantal wratten, een litteken (het liefst verticaal over het oog heen) en een constante blik van woede, agressie en - door een jeugd vol ouderlijk geweld gevoede - weltschmerz, nemen we geen genoegen; wij zijn immers kinderen van de entertainment-industrie en haar pantheon der cinematografische archetypen.

We herkennen dus een echte boeventronie niet meer, terwijl het eigenlijk vrij eenvoudig is. Een boeventronie is namelijk niets meer en niets minder dan het gezicht van een boef. Heeft Geert Wilders dan een boeventronie? Natuurlijk, want hij eet baby's. Niet letterlijk, maar figuurlijk, natuurlijk. Figuurlijk eet hij baby's. De baby's der redelijkheid en tolerantie.

(Een secundair kenmerk van een boeventronie zou dus kunnen zijn dat er figuurlijk babybloed van de kin af druipt, maar aangezien slechts een enkeling zoiets kan waarnemen (met een paars getinte zonnebril, tijdens de schemering, vlak na aan regenbui, maar alleen na Driekoningen) hebben wij er in de praktijk niet zo veel aan.)

Rest ons niets anders dan een manier te bedenken om vast te stellen wie een boef is en wie niet.
Een gangbare methode, die feilloos werkt - zolang we maar accepteren dat we allemaal speelballen zijn van het toeval en dat alles dat rijmt, waar is – is het geblinddoekt staan in het midden van een kring met mensen, ronddraaien en het zingen van de volgende tekst:

alle indianen
schieten met bananen
pief-paf-poef
jij bent de boef

Bij het uitspreken van het woord 'boef' wijst de draaier naar voren en neemt de blinddoek af, wie aangewezen wordt is ontegenzeglijk de boef. De straf is A. hoongelach B. 3 jaar cel met 1 jaar TBS C. een aantekening in het bevolkingsregister als hebbende een 'boeventronie'.

Een laatste observatie: vrouwen kunnen geen boeventronie hebben, want vrouwen zijn lief en zacht en houden van knuffelen en paarden.